Disentomb – The Decaying Light [2019]

Po pierwszych taktach otwierającego The Decaying Light „Collapsing Skies” łatwo popaść w zachwyt i przekonanie, że Disentomb należycie wykorzystali pięć lat, które upłynęły od poprzedniego krążka. Podobnie jak na „Misery”, intro miażdży i robi zajebiście gęsty klimat, który, w przeciwieństwie do tamtej płyty, nie rozwiewa się całkowicie wraz ze startem drugiego kawałka. Na tym elemencie istotne zmiany się nie kończą, bo Australijczycy wpuścili do swojego stylu trochę powietrza i uczynili go bardziej elastycznym, choć i może trudniejszym w odbiorze.

Trzonem The Decaying Light jest oczywiście dość techniczny i brutalny death metal (charakterystyczny dla Defeated Sanity, Inherit Disease czy późnego Disgorge), który został ciekawie uzupełniony jęczącymi gitarami w stylu Immolation, dziwnymi melodiami kojarzącymi się z Ulcerate oraz nastrojowymi partiami typowymi dla Gorguts. Mamy zatem do czynienia z muzyką, która pod względem zróżnicowania i zaawansowania przerasta tą z „Misery”; jest znacznie ambitniejsza, na pewno nie jednowymiarowa, jednak wcale nie traci przez to na ogólnej brutalności. Disentomb nauczyli się, jak podejść do tematu w mniej oczywisty sposób, nie ograniczając się tylko do generycznej miazgi. Australijczycy nie napieprzają na oślep, bo nie ma takiej potrzeby, za to swobodniej korzystają ze zwolnień (choćby w „The Droning Monolith” czy „Invocation In The Cathedral Of Dust”) i pozwalają sobie na nieortodoksyjne rozwiązania, jak chociażby spokojne akustyczne outro. Ponadto zespół bardzo dobrze wyszedł na zmianie basisty. Adrian Cappelletti gra dużo, efektywnie i efektownie, a przy tym cały czas wyraźnie go słychać. Jego poprzednik tylko głupio wyglądał.

Dla mnie największą zaletą The Decaying Light (i potwierdzeniem rozwoju Disentomb) jest to, że poszczególne elementy kompozycji — zarówno te stare, jak i świeżo wprowadzone — są lepiej zbalansowane, a przez to album jako całość jest bardziej dynamiczny, zniuansowany, ma lepszy flow i nie zamula już w połowie. Ten balans ma również duży związek z wokalami, bo Jordan James został nieco cofnięty w mixie i już nie przesłania muzyki swoimi bulgotami. A propos wokali – w „Your Prayers Echo Into Nothingness” gościnnie udziela się wielki i niepowtarzalny Matti Way, choć akurat tym razem jakoś mocniej nie zaznaczył swojej obecności.

The Decaying Light to z całą pewnością najciekawszy i najdojrzalszy materiał, jaki Disentomb dotąd nagrali. Album Australijczyków odważnie wykracza poza typowy brutalny death metal, aczkolwiek zachowuje typową dla tego stylu intensywność. Jeśli o mnie chodzi, to dzięki tej płycie Disentomb awansowali do czołówki brutalnego grania.

ocena: 9/10
demo
oficjalny profil Facebook: www.facebook.com/disentomb

inne płyty tego wykonawcy:

• Sunken Chambers Of Nephilim
• Misery