Płyta numer dwa w 23 lata po debiucie to doskonała okazja, żeby wyłożyć się na ryj i dokumentnie zeszmacić własną legendę. Ba! Wiele kultowych kapel nawet nie potrzebowało aż tak długiej przerwy, by z tegoż kultu uczynić pośmiewisko. Przykładów nie brakuje, ale szkoda teraz na nie miejsca (zresztą co i rusz jakiś opisujemy), bo Amerykanie z Nausea na przekór złamującej tendencji stworzyli absolutnie wypasiony materiał. Fakt, takie granie nie przywróci im nawet procenta dawnej popularności — wartość muzyki nie ma tu nic do rzeczy, to czas zrobił swoje — ale na pewno nie zawiedzie fanów (obojętnie jakich – starych czy nowych) i wstydu samej kapeli nie przynosi. Kurwa! To naprawdę trzeba mieć jaja, żeby wracać po tak długiej przerwie wydawniczej, mało tego – wracać z porządnym krążkiem! 29 minut (co tak mało! – zakrzykną nie bez racji niektórzy) Condemned To The System to piękna i poniekąd sentymentalna podróż do czasów, kiedy grind core polegał na wyrzyganiu frustracji i wkurwienia na otaczające… wszystko, nie zaś na szokowaniu prędkością światła czy gównianymi zdjęciami ściągniętymi z internetu. Wobec powyższego spory zawód czeka tych, którzy oczekiwali wypolerowanej (albo z drugiej strony – kompletnie nieczytelnej) produkcji i absurdalnie szybkich blastów, bo obecnie Mdłości rozpędzają się co najwyżej do średniego tempa, a brzmią po prostu dobrze i zajebiście staro. Zresztą powiedzcie sami, kto miałby brzmieć i grać mega klasycznie, jak nie oni? Muzycy Nausea doskonale wiedzą, jak sprawić radochę miłośnikom pierwotnego grindu, bo sieczka w ich wykonaniu jest prosta, dosadna i bardzo chwytliwa. Riffy są wyraziste, rytmy łatwe do podchwycenia, a ten wokal… Oscar Garcia w jakiś tajemniczy sposób utrzymał poziom sprzed wielu lat i wymiata. Fani prekursorów gatunku dodatkową atrakcję znajdą w tym, że w wielu (zbyt wielu? chyba jednak nie…) fragmentach Condemned To The System nasi milusińscy dają jasno do zrozumienia, jak ich zdaniem powinien grać reanimowany Terrorizer. Jakby tego było mało, robią to bez żenady, wręcz po chamsku kpią z obecnej formy ekipy Pete’a Sandovala. Wystarczy zerknąć na tytuł albumu – czy na „World Downfall” nie było przypadkiem kawałka „Condemned System”? Chyba był… Przypadek? Może, może. A co powiecie na auto-cover (bo nie wiem, jak to inaczej nazwać) „Corporation Pull-In”, w którym gościnnie dał głos (i pewnie z podniecenia popuścił w gacie) znany z Exhumed Matt Harvey? Racja, covery nagrywa każdy. Ale już nie każdy ładuje sobie do książeczki logo Terrorizer… Wyrachowanie, złośliwość czy coś jeszcze innego – hu kers madafaka, skoro słucha się tego wspaniale. Po zapoznaniu się z Condemned To The System nie mam najmniejszych wątpliwości, że Oscar Garcia dobrze zrobił odrzucając propozycję wstąpienia w szeregi reaktywującego się w 2005 zespołu na T. Na premierowe wydawnictwo Nausea przyszło czekać znacznie dłużej, ale było warto – nikt tu się nie błaźni, tylko zabija oldskulem.
ocena: 8/10
demo
oficjalny profil Facebook: www.facebook.com/nauseala
podobne płyty:
- DEFECATION – Purity Dilution
- NAPALM DEATH – From Enslavement To Obliteration
- TERRORIZER – World Downfall
Świetnie napisane. Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuń