Dormant Ordeal zaliczyli bardzo udany start; odzew na debiutancki album był — przynajmniej patrząc z boku — co najmniej dobry, więc można było się spodziewać, że wkrótce żądne łakomego kąska wytwórnie zaczną się do nich ustawiać w dłuuugiej kolejce. A tu dupa, minęło kilka lat i również drugą płytę zespół musiał wydać samodzielnie. Tak właśnie wygląda dobra zmiana, o której trąbią narodowe media… Syfność sytuacji polega na tym, że We Had It Coming to krążek, który przy odpowiednim zapleczu mógłby wbić się klinem między rozmaite przereklamowane szity i trochę namieszać na lokalnej scenie. Skończy się jednak na tym, że mało kto w ogóle będzie wiedział o jego istnieniu. Ci nieliczni (obym się mylił co do ilości), którzy odrobinę się wysilą i położą łapy na digipaku, dostaną materiał odczuwalnie lepszy od „It Rains, It Pours”: dojrzalszy, rozsądnie zawężony stylistycznie i bardziej wymagający. Dormant Ordeal strząsnęli z siebie większą część dawnych wpływów (aczkolwiek ciągle mocno słychać Immolation w gitarach i reaktywowany Decapitated w rytmice) i wyraźnie idą w kierunku nowoczesnego klimatycznego i technicznego przy okazji death metalu, którego najlepszym reprezentantem jest obecnie Ulcerate. U nas podobne rejony penetruje chyba tylko Embrional, choć — żeby nie było niedomówień — do celu podążają nieco inną drogą. W każdym razie muzyka na We Had It Coming w stosunku do debiutu zyskała na oryginalności, stała się bardziej zwarta, intensywna, a miejscami nawet zaskakująca. Rozwój słychać szczególnie w podejściu do aranżacji – stały się mniej szablonowe i oczywiste; zespół coraz śmielej miesza motywy w obrębie jednego utworu, bardzo przyjemnie zagęszcza klimat i tworzy nieco przytłaczającą, duszną atmosferę. Mnie szczególnie rozpieprza końcówka „Derangement Zone, Pt. 1” – od takich riffów włosy na karku się jeżą, coś wspaniałego! Dormant Ordeal z biegiem lat poprawili technikę i grają coraz lepiej, jednak nie grają coraz więcej. Stąd też na We Had It Coming nie znajdziecie efektownych sztuczek i patentów pokomplikowanych ponad ludzkie możliwości. Ta płyta to świadomie stworzony, wewnętrznie spójny monolit, który takich ozdobników w ogóle nie potrzebuje. Niektórzy chyba tego nie zauważają i na siłę podciągają zawartość albumu pod bliżej niesprecyzowaną awangardę. Na to jest stanowczo za wcześnie, bo kapela ciągle nogą postawną (i elementami powiewającymi) twardo stoi w tradycyjnym death metalu. Czy to kiedyś im się znudzi? Czas pokaże. Póki co bardzo dobrze radzą sobie w ramach gatunku ze śmiercią w nazwie.
ocena: 8,5/10
demo
oficjalny profil Facebook: www.facebook.com/dormant.ordeal
inne płyty tego wykonawcy:
0 comments:
Prześlij komentarz