Przez kilka ostatnich lat włoskie kapele z kręgu brutalnego i technicznego death metalu rozmnażały się głównie przez pączkowanie według schematu: bierzemy kogoś z epizodem w Hour Of Penance w CV i dobieramy mu kolegów. Teraz, jak widać na przykładzie Deceptionist, cały proces zszedł o poziom niżej: bierze się kogoś z epizodem w zespole „wypączkowanym” z Hour Of Penance w CV i dobiera się mu kolegów. W przypadku Deceptionist punktem wyjścia (dosłownie) dla obu gitarniaków był jako tako znany Hideous Divinity – można było zatem w ciemno zakładać, że panowie warsztat mają co najmniej niezły. I mają, trochę gorzej jest u nich za to z talentem kompozytorskim. Co ciekawe, wbrew pozorom bohaterowie tej recki nie zebrali się do kupy, żeby grać to samo, co w poprzedniej kapeli i zamiast uwielbienia dla Nile na Initializing Irreversible Process słychać raczej objawy zapatrzenia w nowsze produkcje Deeds Of Flesh i Arkaik. Niektórzy piszą jeszcze coś o wpływach Necrophagist, ale nieee, nie, nie, nie – na to jest stanowczo za wcześnie. Jeśli już to Decrepit Birth. Wracając do Deceptionist, muzyka Włochów nie opiera się wyłącznie na zrzynce i powielaniu typowych schematów nowoczesnego death metalu — wszak daleko by na tym nie zajechali, a już na pewno nie do kontraktu z Unique Leader — i zawiera kilka dodatków w zamyśle przydających jej oryginalności. I tu dochodzimy do kwestii, które mnie niezbyt jarają, bo chodzi o sample i jakieś tam elementy industrialu. Te bzycząco-szumiące duperele występują w różnym stopniu we wszystkich utworach, a gdy tylko pojawia się większe ich nagromadzenie, zaczynają przeszkadzać, niekiedy zaś wkurwiać – vide „Irreversible Process”, „Industrivolutionaction” czy „Operator Nr 3”. Rozumiem, że razem z mechanicznym podejściem do grania i sterylnym (aż za bardzo) brzmieniem — któremu nota bene brakuje basu — pasują do konceptu Initializing Irreversible Process, ale pasowanie i podobanie się to dwie różne sprawy. Mnie muzyka Deceptionist najbardziej przekonuje, kiedy napieprzają na najwyższych obrotach, żwawo wygrywając rozmaite łamańce, a od przesadnej nowoczesności trzymają się z daleka – przykłady tego mamy choćby w „Quest for Identity” i „The Confession”. Właśnie w takich fragmentach Initializing Irreversible Process wypada najciekawiej, choć skłamałbym pisząc, że one na długo osiadają w pamięci. Z takim materiałem Włosi w katalogu Unique Leader plasują się gdzieś pomiędzy Eschaton a Omnihility — jeśli takie odniesienie cokolwiek wam mówi — a to oznacza drugą ligę i nic ponadto.
ocena: 6,5/10
demo
oficjalny profil Facebook: www.facebook.com/deceptionistofficial
0 comments:
Prześlij komentarz