Sewer Fiends to sensacyjny debiut z Rumunii. Debiut się zgadza, Rumunia także, ale z tą sensacją to co najmniej gruba przesada. Owszem — i temu nie można zaprzeczyć — krążka słucha się całkiem przyjemnie, sam poświęciłem mu sporo czasu, jednak do opadu kopary nie doszło ani za pierwszym ani za setnym przesłuchaniem. Może to moja wina, że jestem nieczuły na ich wdzięki, a może po prostu w oldskulowym graniu zrobiła się już zbyt duża konkurencja? Nie ważne. Rotheads przenosi nas w czasie do momentu, kiedy death metal dopiero nabierał kształtu i rozpędu, więc na Sewer Fiends nie uświadczymy ultratechnicznych łamańców, bezlitosnych blastów czy krystalicznie czystej produkcji. Krążek zawiera starą muzykę i brzmi odpowiednio po staremu, choć akurat nie wiem, na ile był to intencjonalny zabieg, a na ile kwestia skromnych funduszy (zerknijcie na ich sprzęt…). Załóżmy jednak, że chłopakom od początku chodziło o czytelny acz przysyfiony sound (w tym ten piękny pogłos w solówkach). Taki, który pasuje do muzyki korzeniami tkwiącej w Autopsy („Severed Survival”), Death („Leprosy”), Obituary („Slowly We Rot”), Asphyx („Embrace The Death”) czy Incantation („Onward To Golgotha”), że wymienię tylko kilku klasyków, od których Rotheads czerpią oczywiste inspiracje. Jeśli chodzi o klimat, to o powiewach świeżości należy zapomnieć, natomiast stęchlizna pełnej martwych szczurów piwnicy unosi się nad Sewer Fiends cały czas i jest to jeden z głównych atutów krążka. Nie znaczy to jednak, że Rumuni proponują jakąś prymitywną, opartą na dwóch riffach łupankę. W tych siedmiu utworach doskonale słychać, że muzycy poświęcili dużo czasu zarówno pracy nad warsztatem jak i nad aranżacjami – materiał jest przemyślany, stosunkowo urozmaicony (szczególnie jedenastominutowy „The Mad Oracle Of Seweropolis”) i całkiem miło się wkręca, ale nie na tyle, żeby paść przed nim na kolana. Przynajmniej dla mnie to ciągle za mało. Niemniej doceniam wysiłki Rotheads i na pewno będę miał na nich oku w przyszłości.
ocena: 7,5/10
demo
oficjalny profil Facebook: /www.facebook.com/rotheads/
inne płyty tego wykonawcy:
I pomyśleć, że w XXI wieku Autopsy będzie nazywane klasykiem. 25-30 lat temu nikt (dziennikarze, twórcy fanzinów, zwykli słuchacze) nie traktował ich poważnie. Nawet sami członkowie Autopsy dawali do zrozumienia, że z nich to bardziej kabareciarze niż muzycy. III liga.
OdpowiedzUsuń